Forum o psach i innych zwierrzakach

Kinguska

Pies z Maroka, pies marokański, Marocco hound, Aidi dog, Chien de l'Atlas, Berger de l'Atlas, Moroccan Aidi, Atlas Dog, Kabyle Dog, Atlas Shepherd Dog, Perro de pastor del Atlas

Wzorzec FCI nr 247

KRAJ POCHODZENIA: Maroko.

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 01.09.1969.

PRZEZNACZENIE: W górach Atlasu nie występują owczarki. Pies marokański, zamieszkujący tamtejsze góry nigdy nie pilnował stad w tym sensie, w jakim rozumie się tę pracę w Europie. Aidi jest psem górskim i jako taki broni namiotu i dobytku swego właściciela, jak również chroni stado przed drapieżnikami, które mogłyby wyrządzić wiele szkód.

Klasyfikacja FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie, rasy pokrewne.
Sekcja 2.2 Molosy, typ górski.
Nie podlegają próbom pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE: Solidny, muskularny pies, charakteryzujący się siłą i zręcznością; muskularny, krzepki, silnie zbudowany, ale nie ciężki; pokryty obfitą szatą, stanowiącą zarówno ochronę przed słońcem jak i zimnem w górach jego stron ojczystych. Szata tworzy jednocześnie pancerz w czasie walk, które aidi musi staczać z szakalami i innymi drapieżnikami. Jego spojrzenie jest żywe, bezpośrednie i zdecydowane, tak jak u każdego czujnego psa, który stale jest gotów do wypełniania swych zadań obrońcy. W niektórych regionach panuje zwyczaj kopiowania uszu jak również ogona u psów użytkowych; nie jest to jednak pożądane.

GŁOWA:
Mózgoczaszka: Jak u niedźwiedzia, sucha i dobrze dopasowana do całego korpusu; ma kształt stożka; kości jarzmowe nie powinny wystawać - czaszkę i kufę powinny one łączyć płasko, bez uskoku.
Czaszka: Ma być płaska i szeroka, czoło rozdzielone niezbyt szeroką bruzdą, guz potyliczny, chociaż istnieje, nie jest bardzo widoczny.
Stop: Słabo zaznaczony i skośny.
Trzewioczaszka:
Nos: Czarny lub brązowy, dostosowany do maści, dostatecznie szeroki, nozdrza szeroko rozwarte.
Kufa: Stożkowata podobnie jak głowa, nieznacznie krótsza od czaszki, stosunek jak 5:6.
Szczęki: Mocne; zęby dobrze osadzone, białe, równe; dopuszczalny jest zgryz nożycowy i cęgowy.
Wargi: Suche, przylegające, zależnie od maści czarne albo brązowe.
Oczy: Średniej wielkości, ciemne bez względu na maść; powieki lekko skośne, dobrze pigmentowane, u psów o jasnej szacie sprawiają wrażenie jak gdyby umalowanych; spojrzenie bardzo żywe, inteligentne i przenikliwe.
Uszy: Średniej wielkości, o zaokrąglonych końcach; osadzone skośnie, powinny być półwiszące i u podnieconego psa skierowane do przodu; czasami w spoczynku ułożone są do tyłu.

SZYJA: Mocna, muskularna, bez łałoku.

TUŁÓW:
Górna linia: Szeroki, muskularny, średnio długi grzbiet, za nim mocne, dobrze umięśnione i lekko wysklepione lędźwie; linia grzbietu lekko zapadnięta, jednak nie do stopnia, który powoduje, że grzbiet jest łękowaty. Kłąb: Wyraźnie zaznaczony.
Klatka piersiowa: Dostatecznie szeroka, bardzo głęboka i nisko zachodząca, sięgająca przynajmniej do łokci; żebra lekko wysklepione.
Brzuch: Podciągnięty za żebrami rzekomymi, ale nie tak jak u charta.

KOŃCZYNY: Guzy biodrowe wyraźnie zaznaczone; podudzie bardzo muskularne, ale nie ciężkie, sięga dość nisko.
Przedramię proste, silnie zbudowane i średnio umięśnione.
Śródstopie krótkie i prawie proste. Kąt stawu kolanowego i skokowego bardzo rozwarty; co powoduje, że zad jest wysoki i sprawia wrażenie, że grzbiet opada w kierunku kłębu.
Niedopuszczalne wilcze pazury.

ŁAPY: Wyraźnie okrągłe, o solidnych opuszkach i mocnych pazurach, których kolor zależy od maści. OGON: Długi, sięga przynajmniej do stawu skokowego; osadzony na przedłużeniu linii lędźwi. W spoczynku lekko zagięty, zwisający. Pokryty obfitym włosem, który jest oznaką czystej rasy. W ruchu noszony dużo bardziej radośnie, ale nigdy zakręcony na grzbiecie.

SZATA:
WŁOS: Bardzo gęsty, półdługi i obfity, o długości około 6 cm, na głowie i uszach powinien być krótszy i delikatniejszy. Na szyi i podgardlu tworzy grzywę, szczególnie u psów.
Pośladki i ogon winny być pokryte obfitym i długim włosem.

MAŚĆ: Bardzo różna: piaskowa, biała, wyblakła, czerwona, pręgowana, biało-czarna, biało-płowa, bardziej lub mniej z nalotem, trójbarwna itp. Bardzo często plamy są tak ułożone, że tworzą płaszcz i czepiec, oddzielone od kryzy; do tego dochodzi poszerzający się pas na czole i silnie pigmentowane wargi i nos (rysunek jak u bernardyna).

WIELKOŚĆ: Wysokość w kłębie: 52 do 62 cm.

WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: Oczy jastrzębie; krótki włos; zawinięty, niedostatecznie owłosiony ogon (brak „pióra"); szpiczasta kufa; stojące uszy.

UWAGA: Psy muszą mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w mosznie.